Rev. Joseph Hardwick Pemberton, 1925 r. Wielka Brytania.
Róża krzewiasta, mieszaniec piżmowy. Zaliczana do róż historycznych.
Pąki niezbyt duże, ciemnoróżowe.
Kwiaty brzoskwiniowo miedziane lub lakoworóżowe, ich odcień
jest często uwarunkowany od pogody i gleby, jaśniejące w trakcie
przekwitania.
Po otwarciu widoczne żółte pręciki.
Niezbyt duże, o średnicy do 8 cm, pełne (do 55 płatków) o nieuporządkowanych
płatkach, rozetowe, zebrane w grona.
Dość dobrze wyczuwalny zapach miodowo-piżmowy.
Liście gęste, początkowo jasnozielone, potem ciemnieją, błyszczące.
Krzew silnie rozgałęziony, pędy długie, prawie bezkolcowe.
Powtarza kwitnienie, nadaje się na stanowiska lekko
zacienione, na kwiat cięty.
Można ją poprowadzić jako różę niską pnącą, efektownie wygląda
w sąsiedztwie bylin.
Wysokość 150 nawet do 300 cm w cieplejszym klimacie,
szerokość 150-185 cm.
Strefa 5b.
Kwiaty mają zmienną barwę, zależną od pogody - różową lub morelową,
są ciemniejsze w początkowej fazie kwitnienia, potem jaśnieją.
Gdy przekwitają są jeszcze bardziej rozbielone.
Niezbyt duże, luźno wypełnione, z widocznym żółtym oczkiem i sporymi
pylnikami. O pięknym, piżmowym zapachu.
Kwitną w kiściach, po kilka sztuk na pędzie, praktycznie przez cały sezon.
Krzew szybko rosnący, szeroki i gęsty, już w pierwszym sezonie potrafi
zadziwić swoim wigorem.
Pędy początkowo bordowe, potem ciemnozielone, prawie bez kolców,
długie, łukowato wygięte.
Wzrost bujny, silny, do 200 cm.
Róża często wymaga podpory lub innego podparcia.
Może rosnąć na gorszych glebach, w miejscach półcienistych.
Szybko się regeneruje po szkodach zimowych czy przesadzaniu.
Jak do tej pory zdrowa odmiana, bez żadnych chorób na koncie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz