'Colette'

Genevieve, John Keats, MEIroupis

Meilland, 1994 rok.
Pochodzenie: (Fiona x Friesia) x Prairie Princess.
Róża parkowa, krzaczasta, może być prowadzona jako niska pnąca.
Seria Fleur Romantica™.
Nazwa upamiętnia znaną francuską literatkę Sidonie - Gabrielle Colette,
która urodziła się 28 stycznia 1873 roku. Feministkę, przewodniczącą
Akademii Goncourtów.
Kwiaty o dość mocnym zapachu w stylu róż herbatnich, w odcieniach
starego złota, łososia i różu, średniej wielkości, bardzo pełne  (do 140 płatków),
co powoduje uginanie się pędów pod ich ciężarem.
Średnica kwiatów ok. 8 cm.
Liście ciemnozielone, błyszczące, niezbyt duże, wyraźnie ząbkowane.
Pokrój wzniesiony, krzaczasty, pędy długie, sztywne, kolczaste.
Kolce w dużej ilości, szczególnie u podstawy krzewu.
Kwitnie obficie, bardzo dobra odporność na choroby grzybowe i deszcze.
Dobrze znosi upały, powtarza kwitnienie.
Wysokość ok. 200 cm, szerokość do 90 cm.
Strefa 6b.

 

















Kwiaty Colette to jak dla mnie małe arcydzieła, mają w sobie wiele
elegancji i subtelności, wdzięk i wygląd starych róż a także ich zapach.
Ćwierćrozetowe, bardzo mocno wypełnione, średniej wielkości, kwitną
w pękach po kilka sztuk na pędzie.
Płatki mają pofałdowany, pognieciony wygląd.
Kolor kwiatów początkowo jest bardziej łososiowy, potem różowieje.
Utrzymują się do 3 dni, przekwitnięte płatki same opadają, nie wymagając
zbytnio naszej uwagi.
Pierwsze kwitnienie przypada na drugą połowę czerwca i trwa nawet
4 tygodnie.
Jest bardzo obfite, krzew aż ugina się pod ciężarem kwiatów, tworząc
wówczas półkulistą formę.
Po krótkiej przerwie już do końca sezonu pojawiają się kwiaty, choć
nie tak obficie jak podczas pierwszego kwitnienia.
W trakcie dużej fali upałów mogą sobie nie radzić, mocne słońce powoduje,
że stają się wiotkie i szybciej opadają
Myślę, że różę warto posadzić na lekko ocienionym stanowisku, wówczas
kwiaty będą miały lepszą trwałość i nie będą więdły.

Idealna odmiana do romantycznych i utrzymywanych w starym stylu ogrodów.
Polecana na miejsca reprezentacyjne, większe rabaty różane lub bylinowe,
na żywopłoty.
Krzew o ładnym, symetrycznym pokroju, silnie rosnący, gęsto ulistniony.
Pędy sztywne, lekko przewieszające się podczas kwitnienia.
Kolczaste i często w górnych partiach pokryte szczecinką.
Młode kolce czerwone.
Liście niezbyt duże, ząbkowane, długo utrzymujące się na krzewie.
Późną jesienią przybierają złotobrązowy odcień.

Przez pierwsze dwa lata róża nie była zachwycająca, wzrost był słaby,
kwiaty także słabej jakości, szybko przekwitały, czasem nie były
odpowiednio wypełnione.
Wychodzi na to, że róża na słabszych glebach może potrzebować
sezonu lub dwóch na dobre przyjęcie się.
Bardzo dobrze radzi sobie z mrozami, to jedna z lepiej zimujących u
mnie róż.
Doskonała odporność na choroby grzybowe, u mnie jak do tej pory
nie ma na koncie żadnej choroby.