Pielęgnacja róż

Stanowisko

to jeden z najistotniejszych czynników, który decyduje o pomyślnym
rozwoju róż.
Typowe stanowisko dla tych krzewów można ująć w
czterech punktach:
-słoneczne
-przewiewne
-bogate w pokarm
-dobrze przepuszczalne 
 słoneczne
róże kochają słońce, wówczas rosną i kwitną najbujniej.
Większość odmian znosi także także umiarkowane zacienienie, a niektóre
odmiany nawet lepiej radzą sobie w takich warunkach.
Jednak całkowicie zacieniony obszar nie nadaje się pod uprawę
róż, ponieważ sprzyja chorobom i utrudnia kwitnienie. 
przewiewne
otwarta przestrzeń zapewnia przewiew, który jest potrzebny
do osuszania liści.
Nie mogą to być jednak miejsca, gdzie będą narażone
na przeciągi czy silne wiatry.
Róże wystawione na silny wiatr słabiej rosną i są częściej
atakowane przez mszyce. 
bogate w pokarm
najlepsza jest żyzna, lekko kwaśna gleba ilasta, ale inne gleby również
dają zadowalające rezultaty, zwłaszcza na stokach.
Najgorsze dla róż są gleby zbyt suche lub zbyt wilgotne.
Gleby piaszczyste wymagają nawożenia. 
przepuszczalne
korzenie róż są dostosowane do warunków naturalnych, a otwarte
przestrzenie sprzyjają wysychaniu powierzchniowej warstwy gleby.
Korzenie sięgają zatem głębiej w poszukiwaniu wody i pokarmu.
W ogrodzie właściwy drenaż jest niezbędnym warunkiem dla uprawy
zdrowych róż.
W wypadku wysokiego poziomu wód gruntowych (szczególnie w zimie)
korzenie róż są narażone na gnicie lub zamarzanie. 

Sadzenie róż

to bardzo istotny element powodzenia uprawy, często decyduje o tym,
czy róża przetrwa czy szybko wypadnie.
Należy pamiętać o odpowiednim przygotowaniu krzewu do posadzenia,
czyli namoczeniu, przejrzeniu korzeni i ewentualnym ich przycięciu oraz
dobrym przygotowaniu miejsca.
Róże lubią ziemię obfitą w pokarm, dobrze trzymającą wilgotność
ale przepuszczalną i pulchną.
W związku z tym ziemię należy dobrze spulchnić, wykopać odpowiednio duży
dołek, taki, aby korzenie nie opierały się na spodzie, lecz luźno zwisały.
Po posadzeniu krzewu glebę należy dobrze nawodnić. 

Nawożenie

róże mają duże potrzeby pokarmowe i wymagają
systematycznego nawożenia.
Po zimie ziemia jest uboga przede wszystkim w azot i potas,
które łatwo się wypłukują.
Dawniej do nawożenia używano głównie przekompostowanego
obornika rozkładanego pod krzewami jesienią, co przy okazji
chroniło korzenie przed mrozem.
Jest to oczywiście nadal dobra metoda, zwłaszcza na piaszczystych
glebach.
Jednak trudno jest go uzyskać w większych ilościach, zwłaszcza
w mieście.
Obecnie w sklepach są dostępne specjalistyczne nawozy - saletra amonowa
lub potasowa, sól potasowa i wieloskładnikowe nawozy np. Azofoska.
Są również specjalistyczne preparaty dla róż, z dużą zawartością
fosforu i potasu, które polepszają jakość tkanek i kwiatów.
Nawóz taki rozrzuca się dwa razy do roku, na przełomie marca i kwietnia
oraz czerwca i lipca.
Nawożenie należy przeprowadzić podczas deszczowej aury lub po wprowadzeniu
nawozów obficie podlać ziemię.
Składniki mineralne trzeba podać tak, aby nie znalazły się na liściach,
bo grozi to poparzeniem. 

Bardzo niekorzystne dla zdrowia i rozwoju róż oraz ich spoczynku zimowego

jest przenawożenie gleby. 

Azot
przyśpiesza rozwój liści, pędów oraz zwiększa rozmiary rośliny, ale podany pózniej
niż do końca lipca hamuje drewnienie pędów i powoduje ich łatwiejsze przemarzanie.
Potas
stymuluje produkcję kwiatów i przyśpiesza drewnienie pędów, można nim nawozić
róże do końca sierpnia, stosuje się go w postaci siarczanu potasu.
Fosfor
stymuluje wzrost korzeni i pędów, przyśpiesza kwitnienie. 

Nawożenie można zredukować o 30%, jeśli wiosną zastosowano obornik lub inne

ekologiczne nawozy organiczne.

Ściółkowanie

ściółka to warstwa materiału organicznego rozłożonego wokół krzewu.
Ułatwia ona pielęgnację róż w okresie wegetacyjnym.
Używa się do tego celu różnych materiałów organicznych, może to być
przekompostowany obornik, rozdrobniona kora, torf, komposty i substraty.
Zabieg ten należy wykonywać po nawożeniu i spulchnieniu gleby, rozkładając
wokół krzewów materiał organiczny na ok. 5 cm.
Szczególnie polecana jest ściółka z kory sosnowej, która utrzymuje zwiększoną
wilgotność gleby, hamuje kiełkowanie chwastów i tworzy jednocześnie tło dla
krzewów i kwiatów róż. 

Nawadnianie

róże potrzebują dużej ilości wody, szczególnie podczas suszy, zapotrzebowanie
na wodę zwiększa się wraz z intensywnym wzrostem roślin.
Podlewać należy rzadko ale obficie, wczesnym rankiem lub po zachodzie słońca.
Właściwym momentem do podlania krzewów róż jest przeschnięcie powierzchni
ziemi lecz nie całkowite jej wyschnięcie.
Bardzo istotne jest unikanie moczenia liści, ponieważ sprzyja to rozwojowi
chorób grzybicznych.
Dobrym rozwiązaniem ułatwiającym podlewanie jest wykonanie wokół każdego
krzewu wgłębienia na kształt misy. 

Bardziej wrażliwe na suszę są odmiany słabiej rosnące, o płytkim systemie

korzeniowym, m. in. róże miniaturowe i wielokwiatowe, szczególnie te

rosnące na własnych korzeniach oraz róże uprawiane w pojemnikach lub donicach. 

Usuwanie przekwitniętych kwiatów

przekwitnięte kwiaty ścina się nad pierwszym od góry liściem prawdziwym
z krótkim pędem.
Po takim zabiegu z pąków umieszczonych w kątach liści szybko
wybijają nowe pędy.
Pozostawienie na roślinie przekwitniętych kwiatostanów powoduje opóźnienie 
ponownego kwitnienia lub całkowicie je hamuje.

Kwiatostany róż rabatowych, miniaturowych i czepnych
ścina się po przekwitnięciu wszystkich kwiatów lub pojedynczo, w miarę utraty
wartości dekoracyjnej.

Przekwitających kwiatów nie usuwa się z odmian, które kwitną
tylko raz w roku, ponieważ zawiązują one dekoracyjne owoce. 

Odrosty korzeniowe

u róż okulizowanych na podkładkach czasami pojawiają się odrosty korzeniowe,
które rosną szybciej niż odmiana szlachetna i zagłuszają ją.
Odrost łatwo rozpoznać, ponieważ wyrasta poniżej miejsca okulizacji oraz po
innym kształcie i barwie liści.
Takie pędy należy natychmiast wyrwać lub wyciąć tuż przy korzeniu, odcinanie
odrostów na powierzchni ziemi przyśpieszy ich wytwarzanie.

Wyrastaniu odrostów sprzyja zbyt luźne posadzenie rośliny, duże mrozy,
uszkodzenie korzeni podczas zabiegów z motyką lub nieprawidłowe usunięcie
poprzednich odrostów.

Przy formach piennych usuwać należy każdy pojawiający się odrost na pniu. 

Cięcie

pęd róży rośnie aktywnie i wytwarza kwiaty przez kilka lat, po czym jego
górna (szczytowa) część się wyczerpuje.
Wówczas z pąka leżącego w niższej części pędu wybija nowy pęd, a część
starego ponad nim obumiera.
Pozostawiony bez cięcia krzew róży staje się splataną masą żywego i martwego
drewna.
Celem cięcia jest pozbycie się martwego drewna i pobudzenie rozwoju
silnych, zdrowych, młodych pędów. 

Prawdopodobnie nie istnieje temat budzący więcej sporów niż cięcie róż,
dlatego zachęcam do przeczytania poniższego wątku, gdzie można się wiele
na ten temat dowiedzieć
.......CIĘCIE RÓŻ.......